Opstellingen van het Verlangen
Het verleden weerspiegeld de Toekomst.
De geschiedenis is niet te veranderen, wel onze beleving ervan.
Met behulp van "Opstelling van het Verlangen" worden onbewuste en/of vergeten delen van onze geschiedenis weer zichtbaar.
De geschiedenis is niet te veranderen, wel onze beleving ervan.
Met behulp van "Opstelling van het Verlangen" worden onbewuste en/of vergeten delen van onze geschiedenis weer zichtbaar.
Opstellingen, met ‘het verlangen’ als vertrekpunt.
Bij deze werkwijze staat het verlangen van de cliënt centraal. Het verlangen vormt letterlijk het vertrekpunt van elke opstelling, omdat de cliënt weet wat hij of zij graag anders wil in zijn leven.
Zoals een bepaald psychisch- of lichamelijk symptoom, of problemen in je relatie, met je kinderen, of op je werk. En je wilt graag begrijpen hoe dat komt, je wilt weten wat je eigen aandeel daarin is.
Dit maakt dat de formulering van het verlangen relevant is, ieder woord in het de door de cliënt geformuleerde verlangen is betekenisvol. Onder de woorden die we aan de oppervlakte gebruiken gaat een hele ervaringswereld schuil.
Deze onderliggende ervaringswereld kunnen we zichtbaar en voelbaar maken door het opstellen van de woorden in de vorm van z.g. "representanten." Als er een woord door de cliënt in de ruimte wordt geplaatst en de cliënt zelf zichzelf ook een plek in de ruimte heeft gegeven, noemen wij dit een opstelling.
De opstelling heeft als doel te ervaren en te begrijpen wat dit tot nu toe onvervulde verlangen aan informatie in zich draagt. In deze opstellingswerkwijze staat de autonomie van de cliënt ("zien wat is" en "ken uzelve") zeer centraal wat o.a. tot uitdrukking komt door de interactie van de cliënt met de representant(en). Het is een openleggende werkwijze die onze zelfkennis doet groeien. Met compassie naar onze eigen geschiedenis kijken en deze begrijpen, en zien hoe deze is ingebed in een in oud verhaal van generaties voor ons, maar ook de moed hebben daaruit op te staan, dat is wat een opstelling te bieden heeft.
Het is een weg van erkenning (van gebeurtenissen, dynamieken, afsplitsingen en gevoelens) en compassie, waardoor de opgetrokken muren, allereerst in onszelf en mogelijk later ook tussen onszelf en sommige anderen, neergehaald kunnen worden, zodat er een nieuwe verbinding ontstaat.
Veelal ontstaat bij cliënten een verdiept inzicht in zichzelf en de dynamiek van het systeem (families of organisaties e.d.) waar zij deel van uit maken. Daarnaast wordt intensiever contact met wat wezenlijk is voor "de kunst van het leven" en menselijke relaties, vaak beschreven als een belangrijke opbrengst van deze werkwijze.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
één op één
Als een groep jou te spannend lijkt is er de mogelijkheid deze werkwijze één op één te ervaren, het werkt hetzelfde als het hierboven beschreven proces. Ik krijg als begeleider een dubbelrol die van begeleider en representant.
Waar Opstellingen met ‘het verlangen’ kunnen helpen
De achtergrond van deze methode:
Bij opstellingen wordt vaak onmiddellijk gedacht aan de familieopstellingen zoals deze ontwikkeld zijn door Bert Hellinger. Mijn werkwijze onderscheidt zich daarvan qua werkwijze, qua onderliggende aannames en wat betreft de theorie. De opstellingen zoals ze door mij worden toegepast vinden hun basis in de Meergenerationele Psychotraumatologie (OMPT) die gebaseerd is op erkende hechtings- en traumatheorieën en die is ontwikkeld door prof. dr. Franz Ruppert (München).
De begeleiding bij deze werkwijze van opstellen is gericht op:
De autonomie van de cliënt is centraal wat o.a. tot uitdrukking komt door de interactie van de cliënt met de representant(en). Dit in tegenstelling tot de werkwijze van Hellinger waarbij meestal de begeleider de interactie met representanten aangaat.
Bij deze werkwijze staat het verlangen van de cliënt centraal. Het verlangen vormt letterlijk het vertrekpunt van elke opstelling, omdat de cliënt weet wat hij of zij graag anders wil in zijn leven.
Zoals een bepaald psychisch- of lichamelijk symptoom, of problemen in je relatie, met je kinderen, of op je werk. En je wilt graag begrijpen hoe dat komt, je wilt weten wat je eigen aandeel daarin is.
Dit maakt dat de formulering van het verlangen relevant is, ieder woord in het de door de cliënt geformuleerde verlangen is betekenisvol. Onder de woorden die we aan de oppervlakte gebruiken gaat een hele ervaringswereld schuil.
Deze onderliggende ervaringswereld kunnen we zichtbaar en voelbaar maken door het opstellen van de woorden in de vorm van z.g. "representanten." Als er een woord door de cliënt in de ruimte wordt geplaatst en de cliënt zelf zichzelf ook een plek in de ruimte heeft gegeven, noemen wij dit een opstelling.
De opstelling heeft als doel te ervaren en te begrijpen wat dit tot nu toe onvervulde verlangen aan informatie in zich draagt. In deze opstellingswerkwijze staat de autonomie van de cliënt ("zien wat is" en "ken uzelve") zeer centraal wat o.a. tot uitdrukking komt door de interactie van de cliënt met de representant(en). Het is een openleggende werkwijze die onze zelfkennis doet groeien. Met compassie naar onze eigen geschiedenis kijken en deze begrijpen, en zien hoe deze is ingebed in een in oud verhaal van generaties voor ons, maar ook de moed hebben daaruit op te staan, dat is wat een opstelling te bieden heeft.
Het is een weg van erkenning (van gebeurtenissen, dynamieken, afsplitsingen en gevoelens) en compassie, waardoor de opgetrokken muren, allereerst in onszelf en mogelijk later ook tussen onszelf en sommige anderen, neergehaald kunnen worden, zodat er een nieuwe verbinding ontstaat.
Veelal ontstaat bij cliënten een verdiept inzicht in zichzelf en de dynamiek van het systeem (families of organisaties e.d.) waar zij deel van uit maken. Daarnaast wordt intensiever contact met wat wezenlijk is voor "de kunst van het leven" en menselijke relaties, vaak beschreven als een belangrijke opbrengst van deze werkwijze.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
één op één
Als een groep jou te spannend lijkt is er de mogelijkheid deze werkwijze één op één te ervaren, het werkt hetzelfde als het hierboven beschreven proces. Ik krijg als begeleider een dubbelrol die van begeleider en representant.
Waar Opstellingen met ‘het verlangen’ kunnen helpen
- Alle denkbare vragen op het gebied van menselijke relaties, tussen volwassenen, tussen ouders en kinderen, tussen broers en zussen, collega’s etc.
- Lichamelijke en psychische symptomen waar iemand aan lijdt, ook als deze ernstig of chronisch van aard zijn, of bij leven in een familiesysteem met psychisch lijden en andere bronnen van spanning.
- Vragen van mensen die worstelen met zichzelf, of met hun etnische, culturele, seksuele identiteit.
- Vragen over leven en dood, bij scheiding en verlies, bij een naderend of onvoltooid afscheid. Bij het omgaan met een bijzonder lot, bijv. een ziekte, een handicap.
- Hechtingsproblemen en hechtingsstoornissen
- Het verwerken van traumatische ervaringen die betrekking hebben op leven of dood, geschonden vertrouwensrelaties, misbruik of misdrijf, e.a.
De achtergrond van deze methode:
Bij opstellingen wordt vaak onmiddellijk gedacht aan de familieopstellingen zoals deze ontwikkeld zijn door Bert Hellinger. Mijn werkwijze onderscheidt zich daarvan qua werkwijze, qua onderliggende aannames en wat betreft de theorie. De opstellingen zoals ze door mij worden toegepast vinden hun basis in de Meergenerationele Psychotraumatologie (OMPT) die gebaseerd is op erkende hechtings- en traumatheorieën en die is ontwikkeld door prof. dr. Franz Ruppert (München).
De begeleiding bij deze werkwijze van opstellen is gericht op:
- De integratie van de traumatische gebeurtenis (met andere woorden: deze een plek kunnen geven)
- Bewust worden en verzwakken van overleefstrategieën die niet meer nodig zijn
- Versterking en verdere ontwikkeling van het gezonde deel
De autonomie van de cliënt is centraal wat o.a. tot uitdrukking komt door de interactie van de cliënt met de representant(en). Dit in tegenstelling tot de werkwijze van Hellinger waarbij meestal de begeleider de interactie met representanten aangaat.
Iets meer van persoonlijke aard over deze werkwijze, ik heb een aantal jaar geleden de opleiding systemisch werk ook familieopstelling genoemd, gevolgd. Een zeer waardevolle aanvulling van mijn kennis over familiesystemen, en de waarde van de drie pijlers waarop op het gestaafd is, iedereen heeft zijn plek, er is een volgorde en er is een balans . Mijn bezwaar bij deze methode is mijn eigen bijdrage, hoe oprecht ik ook wil en kan zijn, ik neem mezelf altijd mee.
Dit is bij de opstelling met het verlangen tot een minimum gereduceerd. Ik voel me de begeleider van het autonome proces van de cliënt, ik zorg voor bedding, voortgang en helderheid van het proces.
Door de opleiding heb ik ervaren hoe het is om zelf zo autonoom in een opstelling te staan, de aanwezigheid van de begeleiding maakte dat ik me gesteund en vrij voelde om alles, samen met de representanten, van "mijn verlangen" te onderzoeken. Ik was verbaast over hoe lang inzichten zich op behapbare wijze aandienen. In het begin indringender als nu, 6 maanden later, zijn er nog steeds inzichten rond mijn toen gestelde verlangen.
Van af de eerste opleidingsdag voelde ik het al; deze werkwijze past mij als een jas!
Voel jij je aangetrokken tot de werkwijze neem dan contact met mij op dan kunnen we de mogelijkheden bespreken, die het beste bij jou passen.
Op de pagina kosten vind je een aantal mogelijkheden om een opstelling van het verlangen te ervaren, met de daarmee verbonden kosten.
Met een vriendelijke groet, Peter
Voor verhelderende informatie over der werkwijze, raad ik je aan het onderstaande artikel te downloaden.
Artikel "Opstelling v/h Verlangen" | |
File Size: | 55 kb |
File Type: | doc |
Voorbeeld; dagindeling voor groep met min. 7 en max. 15 deelnemers (max. 4 - min. 3 opstellingen )
09:00
|
Inkom / Aankomen
|
|
Iets meer over OMPT (Opstelling op basis van Meergenarationele Pschotraumalogie).
Enkele basisinzichten van Ruppert (na 15 jaar onderzoek en opstellingen):
onder constructie
Enkele basisinzichten van Ruppert (na 15 jaar onderzoek en opstellingen):
- Nagenoeg alle ernstige en moeilijke oplosbare relationele conflicten berusten op hechtingsproblemen in de verhouding tussen moeder en kind.
- De meest hechtingsproblemen hebben hun oorsprong in traumatisering van de moeder.
- Langs de weg van hechting op zielsniveau worden traumatische ervaringen en reacties van de moeder doorgegeven aan kinderen.
- Mensen die aan ernstige hechtingsproblemen leiden, zijn in groot gevaar zelf slachtoffer te worden van traumatisering of zelfs daders te worden die andere mensen traumatiseren.
onder constructie